Չկապելով էս տողն հաջորդին՝
Ագռավներն անցան որբանոց։

Օ՜, երկնայի՛ն գետաձի,
Դո՞ւ ինչ ես ծխում։

Կուչ է եկել մաշկի մյուս կողմում ու
Քեռու օրորոցայինից գալարվում է.
Ցեղի սպանդի հիշեցումը մանկական չէ։

Աբուլը պլաստիրին էր բերել.
Իջոն չքաշեց, Մորֆը՝ ոնց կար՝ տենց։

Լամպերը թռան-կպան երկնային բորշին,
Վաղոն ֆրթացրեց վրայից,
Գայուշն արդեն Ստյոպի ականջն էր լպստում։

Երեքով մի թայվանուհու վզատակին
Մարգարիտներ շարեցին.
Այ հիմա կարող են գնալ տուն։

Տոշն, Աշոտն ու Աշը վերջին փողը տվին էդ վրացուն,
Ով լավ Թաթա կերգեր։

Լիլը պատմեց, որ իր առաջին-առաջվա սիրեցյալի երեխային տեսնելուց հետո
Էլ լոտո չի խաղում,
Կամ եթե խաղում էլ է՝ պարտությունը մտքում պահած։
Չէ՛, Լիլը էլ լոտո չի խաղում։

Մի կապտակարմիր ագռավ մեր դիմաց
Սատակեց։
Պե՞տք էր,
Բա էսքան խառնել պե՞տք էր,
Էն էլ էս գիշերվա կեսին,
Երբ չկա Աբուլի պլաստիրինը,
Թայվանուհու վզատակի մարգարիտները,
Տոշենց վրացին ու
Լիլի լոտոն։

Մի տասը տարի հետո
Էս ագռավի շիրիմին խոտեր աճեցին,
Արևը վրա տվեց,
Ֆոտոապարատն էլ միայն դեղնականաչ
Բծեր ցույց կտար։

Բա՞։

She hit me in the face with a smell of cigarette,
Stronger than mine: time had alzheimer.
Had no face, grace was not her mania,
Just like Arthur Rimbaud, plus a vagina.

Felt like her teeth were huge and doublewhite,
Tongue had scratches, kloofs filled with roaches,
Words of wisdom under her chin, crawling up,
self claiming self esteem, belittling the rest.

No romance, clouds of non-LSD dreams,
Who knocked the door? Leave it open.
Letters generated by words, BS around, no music,

Muses chewing drumsticks, chew, chew, chew, no more order.

Green fairy left a flower and a sugar, we’re all sober,
Tik-tak, a new world order,
Pass the bill, pay your home owner,
Disperse your fart, turn the TV, scratch the balls , maybe yours? No boner.

Rolling, rolling, rolling a dream ball,
She left, let it, not your business, moving on…
Oh, who’s crawling in mama’s womb? Another bomb? Moving on.

Had a crawler in her hair, a fat one, no one saw,
It spoke with me in Esperanto: didn’t get it.
Why should it make sense though? Don’t get it.
Chew-chew-chew-chew.

It’s deliciously fat,

with a beauty of a cow’s eye,

with the smell of indigo colors,

exploding like a mandarin.

I turned my back,

to wait for the right moment,

to see your cinematic entrance

into the garden

full of flour,

resting on my eyelashes.

I skated an iron iron,

making rounds around you,

illuminating with fireworks

with hands,

full of ingredients for

a cake.

Was it cheesy

enough?

Plato’s cave was huge,

hundred inch,

twelve K,

No ads,

forced to watch.

Something was stressing and boiling

inside my spin,

inside my muscles,

waiting to come out of my fingers

on the keyboard.

Sssshhhhh

It’s sliding,

and melting,

doing some plasma dance,

forgiving itself,

for being mean and jerk,

ignoring the reflection

of its own eye.

It came out with a

sneeze,

like a…

like a…

like a…

I don’t know,

like a sneeze?

I thought about nothing,
I thought about nothing,
I thought about nothing,
then I thought about
forklifts,
and some Latinos,
fixing the forklift: all in oil and dirt.