Արցունքս չորացավ կոկորդումդ.

Դարդս տվեցի քեզ

Ու սրբատաշ մաշկիդ փորագրեցի

Ամենակարողի պատկերը:

Ինչպես նեղացած շալվարն է

Ձգում որովայնը,

Անպես էլ արցունքս

Խեղդում է կոկորդդ:

Դու ինձնից երբեք էլ երեխա

Չե՛ս ունենա:

Միայն հոգիդ կհղիանա

Ու ուղեղումդ կծնի մի բույլ երեխա:

(Ուրոբորոսի) Սեփական մարմինը կուլ տվող օձի պես

Կուլ կտամ սիրտդ:

Որդերի ու ճանճերի զոհ դարձած հոգիս

Կհռհռա երջանկության վրա:

Պորտիդ տակ կնկարեմ ժպիտ

Որ ԴՈՒ էլ՝

ԻՐԱՆԱ-ԴԵՄՔՈՎդ

Կծիծաղես աշխարհի վրա:

Կրծք-աչքերիդ մեջ նայելիս

Աշխարհի բոլոր որցերը կզոմբիանան`

Այնտեղ գտնելով հերթական սերիալի

Դատարկությունը:

Քեզ նախանձող օրիորդները

Կերազեն

Դիպուկ հարված տալ՝

Պորտա-քթիդ

Իսկ ԴՈՒ,

Ջախջախված ու դատարկ դեմքով,

Էլի կժպտաս`

Ինչպես որ պատվիրել էի:

Տեսնես ինչո՞ւ է

Դեմքդ իջնում վար`

Գլխից մինչև իրան,

Իրանից … Թուրքիա՞