Բա՛ռ,
Իմ միա՛կ ճշմարտություն,
ես կորցնում եմ քեզ…
_ Ուտեմ ծիծիկը՜դ,_ բղավում է երկրորդ շարքի երկրորդ տեղում քնած Վալտերը:
*
_ Աղչի, դասերդ խի՞ չես անում,_ հարցնում է հայրը մանկահասակ դստերը:
_ Չգիտե՜մ:
_Ո՞նց չգիտես: Հիմա որ սենց տվել եմ է՜,_ ավելացնում է մայրը:
_ Հիսոս քեզ Քրիստոս, ա՛յ բալամ, թենց բան չանեք, բա երեխուն թե՞նց են դաստիարակում: Մի՛ խփեք, հասկացրե՛ք,_ թոռնուհուն օգնության է գալիս տատիկը:
*
_ Գիտե՞ս չէ, ըստե ինչքան աղջիկ տենում ես, սաղի հետ էղել եմ,_ գլուխ է գովում Պաբլոն:
_Բա իրանք քո հետ էղե՞լ են,_ Հեգնում է Ջոնը:
*
_ Արա՛, էլի ծխե՞լ ես: Պտի հարևաններից լսե՞մ, որ էթում ես պատերի տակ ծխում ես: Բա դու ամոթ-աբուռ չունե՞ս:
_ Վա՜յ դե պապ՛, դե՜:
_ Սիկտիրդ քաշի, աբուշ լագոտ: Հորդ վրից ես թռնում, հա՞: Հո՞րդ ես խաբում:
*
_Կյանքս, ասա՛, որ ինձ սիրում ես:
_Վա՜խ, իշ լավ դոշեր ունես,_ ասում է Վազգենն ու շարունակում լպստել Տինայի` Թեհմինեյի, կրծքերի արանքի քրտինքը:
*
_ Ազիզ, մի հատ կթռնես ձյաձյային պիվա բերես: Բուտկի տիրոջը ասա, թող պարտքը գրի վրես, ամսվա վերջ կտամ:
*
_Տենաս կարա՞մ հինգը մետք հեռավորությունից միզեմ ուղիղ պիսուարի ծակի մեջ:
_ Գագ ջան, թափով շռի էթանք համերգի, հեսա սկսվում ա:
*
_Տատ:
_ Հը՞:
_ Հոպարը խի՞ ա էսքան դեբիլ:
_ Արա, էլի մե՞րդ ա թույնը սրսկել:
_ Չէ՛, տա՛տ, բայց լուրջ:
*
-Ընտրությունների գնալուց, կյա՛նք, կզանգեմ քեզ, հետս կգաս, չէ՞` գնանք ընտրելու:
— Հա, կգամ: Էդ ընտրությունները մի օր ա՞, թե՞`մի քանի …
*
_Հլը արի գրատախտակի մոտ ու պատմի պավլիկյան ու թոդրակյան շարժման մասին:
_Թոնդրակյան շարժումը սկիզբ է առ…
_Ազի՛զ ջան, տանեցիներդ եհովակա՞ն են:
_Հիմա դա՞սը պատասխանեմ, թե՞` Ձեր հարցին:
*
_ Հիմա գալի՞ս ես մեր մեծանուն գրող Չարենցի տուն-թանգարան:
_ Չէ:
_ Դե գնա ստեղից այ պզուկոտ, զզվում եմ դեմքիդ պզուկներից: Սաղ էլ զզվում են:
*
_Գիտես չէ՞` էտ սևականները ոնց են վեկալում բերանները: Ձվերդ էլ հետը կուլ են տալի:
_Հա՞ որ:
_Հա-բա:
_Ըշտը:
*
_Արա՛, էս դու՞ հոտ հանիր:
_Չէ:
_ Ո՞նց չէ: Ստե մենակ ես ու դու ենք ու Վարդուկ հորքուրը:
_Ասում եմ` ես չեմ հանել:
_Արա՛, էս դու՞ հոտ հանիր:
_Չէ:
_Հը՜մ…
*
_Խի՞ ես խաբում:
_Չե՛մ խաբում:
_Խի՞ ես խաբում:
_Չե՛մ խաբում:
_Խի՞ ես խաբում:
_Չե՛մ խաբում:
_Խի՞ ես խաբում: Ինձի հլը խաբող չի ծնվել: Խի՞ ես խաբում:
_Չե՛մ խաբում:
*
_Ապե, էս ընտրություններին ո՞ւմ ես ընտրել:
_ Բանը… բանը… դե պրեզիդենտի կուսակցությանը էլի:
_Դու դեբի՞լ ես:
_Չէ, ախպեր, նժդեհական գաղափարախոսության կրողն եմ, տարոնատիպ մարդու արտահայտու…
_Բայց, ճշտով, դեբի՞լ ես:
*
_Պապ, հլը նայի ինջ ծիտ ա քայլում փողոցով,_ պատշգամբից կախված` որդին դիմում է հորը:
_Բա սրա մերը ինջ կլներ:
_Բա դրա ամուսի՞նը,_ խոհանոցից դեպի պատշգամբ է վազում տանտիկինը` ձեռները կոնքերին հենած:
*
_Բա հայրենի՞քը:
_Դե, հայրենիքի համար հոգիս կտամ:
_Չէ, հարենիք ծախելը:
_Մի վարկյանում:
*
_Մնացինք մենք մերոնցով:
_ Ու շները, որ իրար են ուտում:
*
_Սիրո՞ւն աղջիկ ա:
_Հըմ… խելացի:
*
_Որ մտնես Եվրոպա, վզիդ խաչը կհանես, կգցես դուրս:
_Խի՞
_Ասում եմ, խաչդ կգցես դուրս:
_Խի՞ այ Վարուժ ձյա:
_ Էդ եվրոպացիք քրիստոնյաներին հարգում են:
_Հա, բայց խի՞:
*
_Բալիկ ջան, դու միլիցաների սիրո՞ւմ ես:
_ Չէ, ես ընձուղտ եմ սիրում:
*
_ Բառեվ Դզեզ: Քուռիկ դժան, կառելի ե դզեր հետ ցանոտանա՞լ:
_Դուք նեոաբեղյանի՞ստ եք:
***
_ Հա լավ, բա ո՞րն ա իրավուքներից մեծագույնը:
_ Լռելու իրավունքը:
_Բա խոսքի ազատության իրավունքը:
_Խոսքի ազատության իրավունքը նաև ստելու իրավունքն է. դրանք քույրեր են. եթե լռելու իրավունք չունես, ապա ունես ստելու իրավունք: Լռելու իրավունքը ավելի մաքուր է, քան թե խոսքինը:
*
_Ա՛զ, որ ուռած ես ըլնում, ի՞նջ ես զգում:
_Հը՞:
_Ասում եմ` կայֆի տակ ի՞նջ ես զգում:
_Հը՞:
_Ուռա՞ծ ես:
_Հը՞:
***
_Բա դեբիլ երջանկությունը ո՞րն ա:
_Էտ ոնց որ հարցնես, թե կյանքի իմաստը որն ա:
_ Հա, կյանքի իմաստը պարզ ա. իմաստը հաճույքների հարատևության պահպանումն ա, մեկ էլ հենց ինքը` իմաստը:
_Դեբիլ երջանկությունն էլ հենց քո ասածի բացակայությունն ա:
_Խի՞:
_Հեչ, լավ, մոռցի՛:
Համարյա կոլեկտիվ դիմանկար էր:)
կոլեկտիվ ինքնադիմանկար :Ճ