Մտածե՞լ ես` ուր է գնում ծուխը:

Պարզորոշ տեսնում ես նրա ծնունդը, սակայն աներևակայելի է նրա վախճանը:

Կուզե՞իր լինել այդ ծխի մի մասնիկը, շարժվեիր ու գալարապտույտներ կատարեիր քո ընկեր-ծուխ-մասնիկների հետ միասին, փարվեիր օդին ու լսեիր այն մեղմ երաժշտությունը, որն առաջանում է քո և օդի մասնիկների հետ շփումից: Հետո անջատվեիր քո ընկեր-ծուխ-մասնիկներից ու հառնեիր դեպի անսահմանությունը:

Եթե ծխամոլ ես, հաճախ պատահած կլինի, որ աչքերդ սառեն սեփական ծխախոտի ծխի վրա: Երբ սառչում են աչքերդ, սառչում ես նաև դու, սառչում է նաև քո ամեն մի օրգանը: Քո սառած ոսկրածուծից միայն ծուխ է ելնում: Դու դառնում ես ծուխ: Շարունակում ես քեզ իմաստավոր, բայց իրականում անհեթեթ հարցերով զբաղեցնել:

Էհ, Argumentum ornithologicum:

Մտածում ես` արդյոք դու այն ծուխը ես, որ երևում է կրակի ժամանակ, թե այն մյուսը, որ ծնունդն է մեռած կրակի:

Շուրջտ ես նայում. ծխում է ամբողջ Երկիրը: Օվկիանոսներն իրենց դարդն են ծխում, լեռներն իրենցը, իսկ երկինքը … երկինքը մեր դարդն է ծխում:

Ծխում է նաև այն խեղճ ծղրիդը, որն ընկել է հետաքրքրասեր մանչուկի ձեռքը, իսկ  վերջինս, վերցնելով մի բարակ ցողուն, մխրճել է խեղճ ծղրիդի կարծեցյալ բերանի տեղը, և ստիպում է ծխել, ասելով, որ նրա հորն ու մորը այդ մասին ոչինչ չի  ասի: Ծխում է հագուստդ ու ժպիտդ, ծխում է թշնամիդ ու հարևանիդ այն որդին, որն այս տասը տարիների ընթացում քեզ անծանոթ մնաց: Ծխում է նաև այն կեսդ, որ դու չես, բայց քեզնից հարազատ ես համարում:

Չգիտես` ինչու, բացում ես Աստվածուշունչը` Հովելի մարգարեությունը, ուր Տերն ասում է. “Վերը` երկնքում, հրաշքներ պիտի ցույց տամ, իսկ ներքևում` երկրի վրա, նշաններ. աշխարհը արյունով, կրակով ու թանձր ծխով պիտի լցվի”:

Դու չգիտես` որտեղ է այդ արյունն ու կրակը, բայց որ հենց դու ես այդ թանձր ծուխը, հաստա՛տ: Ուզում ես թաղել պատերազմի տապարն ու Աստծո հետ ծխել խաղաղության ծխամորճը: Չէ՞ որ քո ընկերակից Աստվածն էլ է ծուխ, այլապես ո՞ւ է հառնում կրակի հետևանքը` դու:

Ծուխը սլանում է դեպի վեր` դեպի Տիրոջ արքայություն և վերափոխվելով մի մոխրագույն ու հիշաչար ամպի` լալիս է քո ծխացող գերեզմանին:

Կծխա՞ս այն երջանիկ օջախի երդիկից, որը քեզ կյանք է տվել:

Կուզե՞ս ծխալ այն մատաղացու ողջակեզ գառնուկի պես

Կուզե՞ս լինել ամենամոտ հարազատիդ թոքերը թունավորող ծխախոտի ծուխը:

Կուզե՞ս լինել այն ծուխը, որ վեր է հառնում կանեփի դեզերից ու ստիպում աշխարհին հալչել ու սատանայաբար ժպտալ:

Կուզե՞ս լինել սիրեցյալիդ շուրթերին փարվող ծուխը, կամ այն մյուսը, որը թեև դուրս է գալիս աղբանոցից, բայցևայնպես ստեղծում է աչքինշատ հաճելի մառախուղ

Լինել հրաբխային թանձր ծուխ, գետնին տապալվող երկնաքարի վերջին երգ, կամ ծխաս ան խեղճ հնդիկից, որ փոշիանում ու հանգչում է Գանգեսի ջրերում:

Կարո՞ղ ես լինել գրածիս վերջին պարբերությունը, որ պիտի վերջ դնի այս կրակին ու ծխա

Հ.Գ. Էսօր էլ, առաջվա պես, ծխում եմ: Ծխե՞ս:

03/06/10 Մերձավան