տեղին հայհոյանքը  անտեղի պաչպռոշտից լավ է

Մի կանադահայ ծառայակից ընկեր մի օր ինձ բիթի քցեց.

_Ախպեր, _ասեց,_ որ տղեն տղուն քֆրտում ա, գոնե իրա քֆրտածը պատկերացնում ա՞:

Խոսքը, անշուշտ սեռական բնույթի հայհոյանքների մասին էր: Էտ օրվանից մոտս ամեն մի լսած հայհոյանքի ժամանակ անդադար սրտխառնոց ա առաջանում:

Ու, կարծեմ հայերենում ընդհամենը երկու հայհոյանք կա` ՀԱԱԱ~յն ու ՀՈՈՈ~Յը, երկուսն էլ ձայնարկություն: Վերջիններն  էլ անասուններին կանչելու միջոցներ են: Տրամաբանական է, որ հայհոյանքի իմաստը վիրավորանք հասցնելն է, տվյալ դեպքում` մարդուն անասունի հետ համեմատելը: Այ սեռական բնույթի հայհոյանքները կարծեմ մեր մշակույթ ներմուծվել են (ինչպես ցակացած աղտոտ երևույթ) թուրքական և այլ գրավումների պատճառով: Նմանատիպ Սոդոմ-Գոմորական  երևույթները միշտ էլ արատավորել են մեր ԱՐԻԱԿԱՆ ՍԵՔՍը:

Մենք հիմա էլ ենք արատավորում Արիական սեքսը: Եթե ուշադիր լինեք մեր ժամանակակից երգերից, հեռուստատեսային հաղորդումներին և, կարելի է ասել` ամենուր, կտեսնենք, որ այստեղ արդեն սերը մի տեսակ լացելու ու տանջվելու բան ա դառել: Իսկ առաջ սերը անսահման էր` դեզերի մեջ, երկնքի տակ: ու ստեղ Քուչակը մտավ.

— Քո ծոցդ է ճերմակ տաճար, քո ծծերդ է կանթեղ ի վառ.
Երթամ ես ժամկոչ ըլլամ, գամ լինիմ տաճրիդ լուսարար։
— Գնա՛, ծո տղա՛ տխմար, չի վայլես տաճրիս լուսարար,
Երթաս ղուն խաղով լինաս ու թողուս տաճարս ի խավար։

Հոգեբանները պարզել են, որ նյարդային հանգստության համար 1 օրվա մեջ կամ պետք է 7 հոգու գրկես, կամ 1ին ծեծես ու հայհոյես:

Էնպես որ,  ՀՈ~Յ Պարոննե’ր

Հ.Գ. Վ. Սահակյանն էլ ի կայքով էլի մեր սրտից ա խոսում, ու էլի, ներառյալ մենք, ոչ ոք իր վրա ոչինչ չի վերցնում

C’est_la_vie