Ծլիկդ դողդղում էր

Քամուց օրորվող տերևի պես,

Ու դեպ իրեն կանչում

Մրցավազքի ելած սերմնաբջիջներիս:

Թանկարժեք շորիկներդ պատառոտվում էին դեզերի մեջ,

Ու մեր ամեն ճտոցի հետ կյանքի ռումբեր էին պայթում:

Մատիկներդ սահում էին առնանդամիս վրայով,

Ու ուղորդում նրան իր լուսավոր թունելը,

Որ մարդկանց մոտ միայն մեռնելուց առաջ է երևում:

Կենաց պայքարի ելած զինվորիկներն ու զինվորուհիները

Եռում էին ամորձիներումս. ե՞րբ է գալու իրենց ժամանակը:

Իսկ մենք չէինք շտապում: Կամ շտապում էինք տեղ-տեղ:

Աչքերիդ առաջ բողբոջներ էին պայթում,

Իսկ իմ՝ հին դպրոցի սիրահարի աչքերի առաջ՝

Երկաթբետոնե հսկա շենքեր էին փլուզվում:

Խառնվել էր իրար մեր սեռաբույրը,

Կիսատափաստանի ուրցն էր բուրում,

Ու քո Շանելը:

Ես քեզ համար շորիկ կգնեմ, որ նվիրես ինձ հաճելին,

Դու էլ կնվիրես հաճելին, որ քեզ համար շորիկ առնեմ.

Չաստավածային առևտուր:

Փորձառու յոգի պես ծռմռեցինք մարմիններս՝

Էլ երեսն ի վայր, էլ ոտքերն ի վեր:

Վաղվա դաշտանիդ գույժն էլ ստիպես ճիգերս քառապատկել,

Մկաններս դուրս ցցվեցին կինոյի տղայի պես:

Դու էլ շեշտեցիր անդամի լայն տրամագծի կարևորության մասին,

Ես էլ գնահատեցի թաց վիճակդ,

Ու ընկղնման ցավն էլ տանելի-հաճելի էր:

Շնորհակալություն հայտնեցի

Երազախաբության բանդից ազատելու համար,

Դու չլսեցիր. աչքերդ փակ էին:

Բաբախումն էլ հաճախակիացավ՝

Ձգվելով դեպի իր տրամաբանական ավարտը:

Մենք թրթռացինք.

Դու դեռ կանգուն էիր, ես՝ սատակած:

_ Հիմա ուզածս շորիկը կառնե՞ս,_ ասացիր …

Ծլիկդ դողդղում էր

Քամուց օրորվող տերևի պես …