Ծլիկդ դողդղում էր
Քամուց օրորվող տերևի պես,
Ու դեպ իրեն կանչում
Մրցավազքի ելած սերմնաբջիջներիս:
Թանկարժեք շորիկներդ պատառոտվում էին դեզերի մեջ,
Ու մեր ամեն ճտոցի հետ կյանքի ռումբեր էին պայթում:
Մատիկներդ սահում էին առնանդամիս վրայով,
Ու ուղորդում նրան իր լուսավոր թունելը,
Որ մարդկանց մոտ միայն մեռնելուց առաջ է երևում:
Կենաց պայքարի ելած զինվորիկներն ու զինվորուհիները
Եռում էին ամորձիներումս. ե՞րբ է գալու իրենց ժամանակը:
Իսկ մենք չէինք շտապում: Կամ շտապում էինք տեղ-տեղ:
Աչքերիդ առաջ բողբոջներ էին պայթում,
Իսկ իմ՝ հին դպրոցի սիրահարի աչքերի առաջ՝
Երկաթբետոնե հսկա շենքեր էին փլուզվում:
Խառնվել էր իրար մեր սեռաբույրը,
Կիսատափաստանի ուրցն էր բուրում,
Ու քո Շանելը:
Ես քեզ համար շորիկ կգնեմ, որ նվիրես ինձ հաճելին,
Դու էլ կնվիրես հաճելին, որ քեզ համար շորիկ առնեմ.
Չաստավածային առևտուր:
Փորձառու յոգի պես ծռմռեցինք մարմիններս՝
Էլ երեսն ի վայր, էլ ոտքերն ի վեր:
Վաղվա դաշտանիդ գույժն էլ ստիպես ճիգերս քառապատկել,
Մկաններս դուրս ցցվեցին կինոյի տղայի պես:
Դու էլ շեշտեցիր անդամի լայն տրամագծի կարևորության մասին,
Ես էլ գնահատեցի թաց վիճակդ,
Ու ընկղնման ցավն էլ տանելի-հաճելի էր:
Շնորհակալություն հայտնեցի
Երազախաբության բանդից ազատելու համար,
Դու չլսեցիր. աչքերդ փակ էին:
Բաբախումն էլ հաճախակիացավ՝
Ձգվելով դեպի իր տրամաբանական ավարտը:
Մենք թրթռացինք.
Դու դեռ կանգուն էիր, ես՝ սատակած:
_ Հիմա ուզածս շորիկը կառնե՞ս,_ ասացիր …
Ծլիկդ դողդղում էր
Քամուց օրորվող տերևի պես …