Դու եկել ես՝

Ուղղելու մեջքս ծուռ,

Ժպտալու ու լուսավերելու

Դառնահամ դեմքս,

Արի ու չարի ջրբաժանը լցնելու.

Ողջույն:

 

Օտարի հողն համբուրած,

Ծունկի եկած ու չափազանց հեզ,

Կեղտամաշ կաշվիս աշխատաբույրը հոտոտած՝

Մեկնում եմ ձեռքս.

Բարի եկար:

 

Արի ու չարի հիշողություններս

Լվացի Խաղաղ Օվկիանում,

Բնականորեն ու բնազդորեն ատեցի օտարը,

Ինչպես հնդկական փիղը երբեք չի հարմարվի

Աֆրիկյան փղի հայրենիքին.

Բարի երեկո:

 

Լողավազան մաքրողի պես,

Մաքրեցի մռթիդ փառը,

Ու խաշնապուրի պես

Զուլալ,

Դեպի քեզ սրեցի

Կոշտացած մատիկներս.

Բարի լույս:

 

ՄԵՆՔ ներշնչեցինք քեզ ինքնորոշում և

Անկախություն և

Ազատություն՝

Ինքդ քեզ ստրկացնելու հավանականությունը բացառելով,

Իսկ դու

Շղթայեցիր քեզ:

Բարի:

 

Խորհրդանշեցիր նոր դարձն ու Ձուլումը՝

Գտնելով Ալքիմիկոսի երազած իմաստասերի քարը,

Բարի գնաս:

 

Գեղեցկուհի կինս էլ թիկն տվեց ինձ վրա,

Ասաց՝

Բարև:

Բարև,

Հայաստան: