ՆԵ քրտնել է ինքն իր վարքից,

ՆԵ թարմանալ է ուզում:

Անապատի լաբիրինթում ՆԵ կորցրել է ՆՈրան:

 

Ժպտա՛, արև՛, ժամանակդ շատ սուղ է:

Գորշ ամպիկը փքվեց, փքվեց, ծածկեց արևի կեսը:

Ժպտա՛, Արև՛, մի՛ նեղացիր, ժամանակդ անսպառ է:

 

ՆԵ շունչ քաշեց.

Անապատում անձրևեց:

 

ՆԵ հույս ունի, թե երկնքից`

Անձրևի կաթիլի մեջ,

Իրեն կբերեն ՆՈրան:

 

Հույսդ կորցրո՛ւ, ՆԵ՛,

Արև՛, ժպտա՛:

 

Այս խոտերը ի՞նչ գործ ունեն

Անապատի մեջտեղում.

Մոլորվե՞լ են:

Սխտորներ են բուսնել խղճիդ,

Ու եղինջներ` եղջյուրներիդ,

Դու` դդումի դիվահար կուտ,

Ես` անտարբեր, մի սև կարկուտ: