ՆԵ քրտնել է ինքն իր վարքից,
ՆԵ թարմանալ է ուզում:
Անապատի լաբիրինթում ՆԵ կորցրել է ՆՈրան:
Ժպտա՛, արև՛, ժամանակդ շատ սուղ է:
Գորշ ամպիկը փքվեց, փքվեց, ծածկեց արևի կեսը:
Ժպտա՛, Արև՛, մի՛ նեղացիր, ժամանակդ անսպառ է:
ՆԵ շունչ քաշեց.
Անապատում անձրևեց:
ՆԵ հույս ունի, թե երկնքից`
Անձրևի կաթիլի մեջ,
Իրեն կբերեն ՆՈրան:
Հույսդ կորցրո՛ւ, ՆԵ՛,
Արև՛, ժպտա՛:
Այս խոտերը ի՞նչ գործ ունեն
Անապատի մեջտեղում.
Մոլորվե՞լ են: